"Cholera, co ja tu robię?! Jestem na terenie wroga, zaraz zostanę wykryta i zabita. I po co mi to?! Właściwie po co ja tu idę?!" - myślałam, idąc wolno przed siebie. W zaciśniętej dłoni trzymałam mój srebrny łuk, przez ramię zawiesiłam kołczan ze strzałami. W końcu zatrzymałam się i oparłam o pień drzewa. Bez zastanowienia zsunęłam się niżej, siadając na ziemi.

Krzyknęłam cicho i zerwałam się na równe nogi. Był tu i chciał mnie zabić. Nie wiem kto... Człowiek z tego królestwa. Przez chwile nie mogłam sie skupić, lecz później to do mnie dotarło. Gdyby chciał mnie zabić juz by to zrobił... Teraz przyjrzałam mu się uważniej. Ładny to on był. No ale cóż, to mój wróg. Stałam tak, gapiąc sie na niego, poruszając tylko oczami.

Nadal gapiłam się na nieznajomego, zastanawiając się, dlaczego mnie nie zabił. I w ogóle dlaczego ja nie nafaszerowałam go strzałami?! Jakaś część mnie chciała natychmiast to zrobić, ale inna powstrzymałam ja. Nadal stałam, gapiąc się, prawie bezczelnie.

Nadal gapiłam się na niego. Zerknęłam na jego wyciągnietą dłoń i znów na jego twarz. Westchnęłam i uścisnęłam jego rękę mówiąc krótkie:
- Levanne.

Zmarszczyłam brwi na widok jego zaskoczonej miny. O co mu chodzi? Podążałam za nim wzrokiem, myśląc, jak głupio to musi wyglądać.

- Ja... nie wiem. Po prostu... Nie umiem tego wytłumaczyć... - Nadal nie mogłam sie wyzbyć wrażenia, że Tadashi zaraz mnie zabije. Mimo że zachowywał sie normalnie... - Jakoś mnie tu przywiało... - Wreszcie odwróciłam wzrok od chłopaka. Spojrzałam w niebo, lekko rozchylając usta. Zawsze tak robiłam, gdy odchylałam głowę do tyłu.

Westchnęłam i postanowiłam sie przełamać.
- Szlajałam się po Nivennie... tak, stamtąd jestem... oczywiście nie mając nic do roboty. Świeżo po kłótni z mamą... Po prostu musiałam sie gdzieś podziać, a że lubie przygody, postanowiłam sie tu wybrać... Może być? - zapytałam i usmiechnęłam się lekko, prawie niezauważalnie.