Ukląkł przy trupie, zamykając mu oczy. Następnie spojrzał na pedancika z tyłu, jakby był on jakimś nieszkodliwym robakiem, a raczej niepotrzebną istotą na tym świecie. W sumie ten typek, o twarzy cwaniaczka nic nie robił, tylko stał za tą... E... szermierką? Ok, to troszkę dziwnie brzmi. - Idziemy, czy czekamy na oblężenie żołnierzy? - Spytał z beztroskim uśmiechem.

Nie miała zaufania do tych obcych, zwłaszcza, że byli z innych królestw. Z Nivenny i Sivinn, sądząc po ich uzbrojeniu. Ale przed chwilą ocalili ich przed stryczkiem. Albo jeszcze czymś gorszym.
- Niech będzie. - skinęła głową wojownikowi. - Wiejemy.
Ruszyła biegiem w kierunku bramy. Artur podążył za nią.
- Uff... Już się bałem, że będzie po nas. - uśmiechnął się szeroko jakby nigdy nic.
Sil nic nie odpowiedziała.

Podbiegła do gospody i odwiązała swojego konia. Wsiadła na niego i zwróciła się do Levanne :
- Jak mniemam tylko ja w tym całym doborowym towarzystwie mam wierzchowca?

To nie była głupia mina, a raczej oburzenie. - [b]Mogę biec naprawdę szybko, w dodatku cały dzień i noc z obciążeniem na plecach do 30 kilo. - [b]Warknął z oburzeniem, po czym dalej rozcinał strażników. Może była to przesada, że może biec z takim ciężarem tyle, ale jak już mu się wymcnęło to nie będzie cofał. Następnie sparował cios, który miał być trafem w Van. Odetchnął z ulgą, po czym odciął łeb natrętowi.

Silvana rzuciła okiem na wojownika, znęcającego się nad swoimi ofiarami. Skrzywiła się mimowolnie. Spojrzała na nieznajomą łuczniczkę, stojącą za nim i na Levanne, która stała z opuszczoną głową. A w końcu popatrzyła z odrazą na Artura.
- Cóż. Życzę powodzenia. - zawróciła konia w stronę bramy i uderzyła jego boki piętami. Popędził galopem, zostawiając za sobą tylko chmurę kurzu.

Artur westchnął smutno.
- Już drugi raz patrzę jak odjeżdża.
Rozejrzał się wokoło i pobiegł boczną uliczką.

Koń pędził ile sił w nogach. Kiedy Sil oddaliła się od miasta na bezpieczną odległość, spięła wodze. Zwierze zatrzymało się po kilu metrach, ryjąc kopytami ziemię. Spadły pierwsze krople deszczu. Sil sięgnęła do juków i wyjęła ciepły płaszcz z kapturem. Nie dowiedziała się niczego, na wizytę w bibliotece nie było już czasu. Straciła cały dzień, który mogłaby wykorzystać na poszukiwania. Zaklęła cicho pod nosem. Czasu było coraz mniej. Zsiadła z wierzchowca, by dać mu odpocząć i ruszyła wolno przed siebie.

Woda wlała jej się za kołnierz. Była już cała przemoczona, od skórzanych butów aż po czubek kaptura. Usiadła pod drzewem by skryć się przed deszczem, który padał coraz mocniej. Klacz zajęła się skubaniem mokrej trawy. Sil popatrzyła w stronę Belatony, skrytej teraz za ścianą deszczu. Ciekawe czy łuczniczce udało się uciec. Zapewne tak - musiała przecież ocalić swoją siostrę. Nie ratowała więc tylko swojej skóry. Sil westchnęła. Ona nie miała nikogo, kogo mogłaby uratować. Albo kto uratowałby ją. Kogoś kto by powiedział, że dobrze się spisała. Że jest z niej dumny. Zmęczona całym dniem wrażeń powoli zamknęła oczy.

Ostatnio edytowany przez Silvana (2012-08-20 15:40:16)

Sil obudziła się jeszcze przed świtem. Niebo na wschodzie zaczynało już szarzeć. Deszcz przestał padać, ale wszędzie było mokro. Pewnie padało przez całą noc. Sil wyjęła z zapasów kawałek suszonej wołowiny i zaczęła go rzuć bez przekonania. //Normalnie jak Zwiadowcy, co nie ?// Jedną ręką trzymając swoje śniadanie, drugą sięgnęła do wewnętrznej kieszeni kurtki po list z celem jej misji. Nie było go tam. Sprawdziła drugą kieszeń, tą w której trzymała sztylet. Nic. Przeszukała również juki, chociaż była niemal pewna, że nie wkładała tam listu. Zdenerwowana zaczęła chodzić w kółko. Była pewna, że wkładała list do wewnętrznej kieszeni. To był tajny i bardzo ważny dokument. Przecież nie mógł tak po prostu zniknąć! Chyba że... Że ktoś go ukradł. Ktoś //Nie, Lewku. Nie ten Ktoś // kto uśpił jej czujność, udając bezradną istotkę, potrzebującą pomocy. Sil była wściekła. Tak łatwo dała się omamić! A przecież powinna być czujna i nieufna, jeśli ktoś pochodził z innego królestwa. Zwłaszcza wtedy. Podbiegła do konia, zacisnęła popręg, który poluzowała na noc i wskoczyła na siodło.
- Umierająca siostra. Dobre sobie. - popędziła w stronę królestwa Nivenny.

Ostatnio edytowany przez Silvana (2012-08-21 17:43:05)